 Pompa ciepła |
W przypadku poziomych wymienników gruntowych rury układa się na głębokości od 1,4 m do 2 m w poziomych rowach.
W zależności od będącej w dyspozycji powierzchni działki stosuje się różne konfiguracje wymiennika poziomego.
W przypadku układania w pojedynczym wykopie więcej niż jednego ciągu rury wymiennika, pionowy i poziomy odstęp pomiędzy rurami nie powinien być mniejszy niż 30 cm, a odległość optymalna wynosi 60 cm.
W zależności od wilgotności gleby i jej struktury, ilość rur, którą należy zakopać w ziemi, wynosi od 50 m/kW do 70 m/kW mocy chłodniczej pompy ciepła.
Długość wymiennika jest uzależniona od typu pompy ciepła, warunków gruntowych i powinna być każdorazowo konsultowana z producentem pompy ciepła.
Do wykonania wymiennika gruntowego należy stosować rurę PE wodociągową o średnicy od 32 mm do 63 mm w zależności od długości wymiennika.
Rury umieszczać należy od 20 cm do 50 cm poniżej granicy przemarzania gruntu (dla danej strefy klimatycznej na głębokości od 1,4 m do 2,0 m).
Rury należy także układać w podziałce min 1 m. Rury łączy się przez zgrzewanie, przy czym miejsca połączeń powinny być dostępne po zasypaniu kolektora
(np. poprzez wykonanie studzienek rewizyjnych lub łączenie wewnątrz budynku). Przy krótszych wymiennikach do 200 m, rura powinna być zakopana w jednym odcinku,
bez połączeń. Dłuższe wymienniki (powyżej 200 m) należy wykonywać z kilku odcinków (po ok. 200 m), połączonych równolegle, z możliwością odcinania i
kryzowania poszczególnych odcinków (należy w tym celu wykonać odpowiednie rozdzielacze: zasilający i powrotny). Końce wymiennika należy wprowadzić
do pomieszczenia z pompą ciepła. Przejście przez fundament lub ścianę budynku należy wykonać poprzez rurę osłonową.
Rury wymiennika powinny być zaizolowane termicznie otuliną, do odległości min. 1m od fundamentu budynku.
Wymiennik, po ułożeniu rur w wykopach, należy poddać próbie szczelności wodą (ciśnienie próbne 3 bar).
W przypadku pozytywnego wyniku próby, wykopy można zasypać, a wymiennik wypełnić cieczą niezamarzającą, np. wodnym roztworem glikolu.
|
|
| ZALETY: | WADY: |
| - brak konieczności stosowania specjalistycznego sprzętu, | - niska efektywność pompy ciepła pracującej z tym typem dolnego źródła, |
| - możliwość wykonania dużej części robót we własnym zakresie, | - duże opory hydrauliczne i związane z tym duże koszty pompowania glikolu, |
| - łatwość wykonania, | - duża powierzchnia zajmowanego gruntu i duża dewastacja terenu, |
| - duże schłodzenie poziome gruntu utrudniające wegetację roślin, |
|
|
studnie
poziomy GWC
Dolne źródło
Górne źródło